"Αντανακλάσεις Πάνω σε Ένα Διήμερο..."

«Υγεία – Ευεξία – Ποιότητα Ζωής»
Ξενοδοχείο «Έλαφος», Προφήτης Ηλίας, 2-3 Απριλίου 2016

Στην αψίδα της εισόδου του ξενοδοχείου "Έλαφος", λίγο πριν τη λήξη. Φωτογραφία της Βασιλικής Γαλανού.

Ήταν ένα διήμερο ανανέωσης, επαφής με τη φύση και την ομορφιά του τόπου μας, χαλάρωσης και αναζωογόνησης. ‘Ηταν ένα διήμερο επαφής με τον εαυτό μας, των αναγκών του για ισορροπία, υγεία, σωματική και ψυχική, ευεξία. 2 & 3 Απριλίου, στην είσοδο του μήνα και στο πιο γενναιόδωρο άνοιγμα της Άνοιξης, πραγματοποιήθηκε το δεύτερο διήμερο με τίτλο «Υγεία-Ευεξία-Ποιότητα Ζωής», που διοργάνωσε η Διεύθυνση Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας του Δήμου Ρόδου με τη μέριμνα της κ. Άννας Ζωάννου, Αντιδημάρχου Προστασίας και Προαγωγής Υγείας, Κοινωνικής Πολιτικής, Ισότητας των Φύλων και Τρίτης Ηλικίας.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που προσανατολίζεται στην προαγωγή της σωματικής και πνευματικής υγείας και στη στήριξη με μέρος των εσόδων των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στο νησί μας, με την ευγενική χορηγία των συντελεστών (ομιλητών, ειδικών κλπ.). Περίπου 25 άτομα, νέοι, ενηλίκες, παιδιά και άνθρωποι κάθε ηλικίας που έγιναν γρήγορα  μια «παρέα», είχαν την ευκαιρία να ασκηθούν, να απολαύσουν την εμπειρία και να μάθουν περισσότερα για τη φροντίδα του σώματος, πνεύματος, ψυχολογίας, διατροφής κι έτσι να ενημερωθούν και να εφοδιαστούν με γνώση και παρακίνηση για καλύτερη ποιότητα ζωής και παράλληλα βαθύτερη γνωριμία με τον τόπο μας.

Σ' αυτό το διήμερο κληθήκαμε να συμμετέχουμε με μια "ομιλία". Η πρακτική και η προσέγγισή μας στη "Συνέργεια-Synergy Rhodes", φυσικά, θεωρεί τις "ομιλίες" ως ευκαιρίες για αλληλεπίδραση, μοίρασμα γνώσης και εμπειρίας, χώρο συνάντησης και σύνθεσης, χώρο βιωματικής μάθησης.
Έτσι και αυτή τη φορά.

Θεματολογικά η ουσία αυτής της πρόσκλησης ήταν για μας η ενίσχυση της σχέσης ή/και η επανασύνδεση με το σώμα, τη φύση, τον εαυτό και η ανα-θεώρηση αυτής της σχέσης ως όλον.
Μ' αυτά τα κριτήρια και μ' αυτήν την πρόθεση διαλέξαμε το θέμα της δικής μας συνεισφοράς:
«Συναισθήματα και Σώμα: Φωτίζοντας τις εσωτερικές πτυχές της ψυχοσωματικής μας υγείας». Προσκαλέσαμε, λοιπόν, τους συμμετέχοντες σε μια διερεύνηση των εσωτερικών πτυχών της ψυχοσωματικής μας υγείας, καταδεικνύοντας την αλληλεπίδραση συναισθημάτων και σώματος και εισχωρώντας στις χημικές διαστάσεις των συναισθημάτων μας μέσω της νευροψυχολογίας αλλά και άλλων προσεγγίσεων όπως π.χ. της κινεζικής ιατρικής. Με ένα σύντομο, παραστατικό video είδαμε τον αντίκτυπο και τις συνέπειες του στρες στον οργανισμό μας και στη συνέχεια, μέσα από τη συζήτηση, δόθηκε έμφαση σε τρόπους ενίσχυσης της αυτογνωσίας και της αποτελεσματικής διαχείρισης συναισθημάτων, της αυτοεκτίμησης και της ανάπτυξης θετικής ματιάς και στάσης προς τον εαυτό και τον κόσμο.

Παρακάτω, θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας, επιγνώσεις, διαπιστώσεις, συμπεράσματα αλλά κυρίως ερωτήσεις που είχαμε από τη συνεδρία αυτή αλλά και ολόκληρο το διήμερο, όπως το βιώσαμε κι οι ίδιοι συμμετέχοντας σε όλο το πρόγραμμα, τις συζητήσεις με την παρέα, τους περιπάτους, τις ασκήσεις χαλάρωσης, τα ωραία, πολύχρωμα κι υγιεινά γεύματα, τη μουσική του βιολιού του Μιχάλη Καλαεντζή που συνόδευσε το δείπνο του Σαββάτου, τις μελωδίες των πουλιών, τις ιστορίες και την Ιστορία των κτισμάτων και του δάσους του Προφήτη Ηλία...

• Τώρα περισσότερο από ποτέ ο άνθρωπος αποζητά, λαχταρά την ενίσχυση της σύνδεσής του και την  επανασύνδεσή του με το σώμα, τον εαυτό, τη φύση, το όλον…
  
  
•   Οι συνθήκες για καλλιέργεια της κοινότητας και του μοιράσματος, σ’ αυτόν τον τόπο των μικρών αποστάσεων, της εύκολης πρόσβασης στην ομορφιά, των απλών καλεσμάτων για συντροφιά, των ορατών και αόρατων εφοδίων μας, είναι ιδανικές.
  
  
• Οι προσωπικές κρίσεις και η πολυεπίπεδη γενικότερη κρίση που βιώνουμε μπορούν να συντελέσουν στην συνειδητοποίηση των ουσιαστικών, στην απαλλαγή από τα περιττά, την εστίαση σ’ ό,τι πραγματικά έχει σημασία, σ’ ό,τι πραγματικά αξίζει.
  
  
• Το άγχος σε μια τέτοια μετάβαση και σε χρόνους-χώρους όπου κυριαρχεί το απρόβλεπτο και το άγνωστο, το ριζικά αναδιαμορφούμενο, υπάρχει, είναι φανερό ή λανθάνον. Όμως η «εργαλειοθήκη» και το «οπλοστάσιό» μας για τη διαχείρισή του γίνονται  επίσης φανερά … με βασικά «όπλα ειρήνης» με τον εαυτό και τον άλλο και εργαλεία τη συνειδητοποίηση, την καλή ακρόαση, την ενσυναίσθηση, την ταπεινότητα της αναζήτησης βοήθειας, τη φροντίδα σώματος και πνεύματος, την πίστη στις δυνάμεις και στους συμμάχους…
  
  
• Ο τόπος μας είναι χαρισματικός. Ο τόπος μας είναι ένα δώρο που μας στηρίζει, μας εμπνέει και μας καλεί τούτους τους καιρούς να το γνωρίσουμε πιο βαθιά και να το προστατέψουμε πιο ενεργά. Και μαζί του να προστατέψουμε ενεργά, όχι αμυνόμενοι, τον εαυτό μας.

 ~~

• Πώς μπορεί να καλλιεργηθεί περαιτέρω το πνεύμα συνέργειας και στην πράξη οι συνέργειες τοπικά ειδικά για τέτοια προγράμματα που προάγουν την υγεία, πρόνοια και κοινωνική ανάπτυξη,  αλλά και ευρύτερα, μεταξύ των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης, επιστημόνων, ιδιωτικού τομέα, ειδικών, κοινωνικών ομάδων;…
  
  
• Πώς μπορούμε να  συνεργαζόμαστε ώστε να προσφέρουμε όλοι σε όλους, πετυχαίνοντας  «κοινή ωφέλεια» ;  
  Ποιες συνθήκες συνεργασίας ευνοούν ώστε να επωφελούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι δημιουργικά φορείς (stakeholders) σε μια συγκυρία που καλεί για υπέρβαση και κοινή προσπάθεια τόσο υλικά όσο και ηθικά, ολόψυχα σε κάθε σημείο κοινωνικής/επιχειρηματικής/οικονομικής/εθελοντικής δράσης;…
  
  
• Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε περαιτέρω την ποιότητα, φιλοσοφία και σχεδιασμό  οργάνωσης και φιλοξενίας τέτοιων συναντήσεων ακόμα κι όταν δεν έχουν όλοι οι συνεργαζόμενοι φορείς και όλοι όσοι συνεισφέρουν (ειδικοί, εισηγητές, οργανισμοί κλπ.) το ίδιο υπόβαθρο στο σχεδιασμό και τη φιλοξενία διαδικασίας/ομάδας ή εμψύχωσης (process/group design, hosting &  facilitation);
  ​
• Ποιες είναι οι βασικές συνθήκες αμεσότητας, σαφήνειας και διαύγειας από την πλευρά του καλέσματος για να φτάσει το μήνυμα σ’ όσους πραγματικά χρειάζονται στήριξη για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους;
  
  
• Με ποιους τρόπους, δημιουργικούς και εναλλακτικούς ενδεχομένως, χρειάζεται να διαμορφώνουμε τέτοια προγράμματα προαγωγής της υγείας στην κοινότητα σε μια εποχή που συστήματα υγείας και πρόνοιας καταρρέουν;
  
  
• Πώς αντέχουμε και … πώς αξιοποιούμε (γιατί όχι;) το οξύμωρο της υποστήριξης του ευάλωτου κοινωνικά σ’ ένα εξίσου ευάλωτο σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας;

 

• Τι μπορεί να μας διδάξει η φύση και ο μοναδικός τοπικά πλούτος της για την αλληλεξάρτηση; Πώς τα ζωντανά συστήματα (living systems) δείχνουν το δρόμο για συνέργεια, αλληλεγγύη, συλλογική ανάπτυξη, ευεξία;

 

• Πώς η ποιότητα ζωής μας πρεσβεύει και οδηγεί στην πράξη «την τέχνη της φιλοξενίας»  
  του εαυτού μας, του άλλου, του «ξένου»;
  
  
• Ποια ψυχική γενναιοδωρία καλούμαστε να προτάξουμε τώρα, εδώ;

 
 
…Έχω πολλές ακόμα ερωτήσεις, όμως θα βάλω εδώ το τελευταίο ερωτηματικό για να σας προσκαλέσω να πάρετε τα παραπάνω σημεία και ερωτήματα στην επόμενή σας βόλτα προς τη θάλασσα ή το αγαπημένο σας μονοπάτι. Να τα πάρετε μαζί σας σαν συντροφιά… σαν αντανακλάσεις στο φως και στην πορεία της ζωής σας, προσωπικά ή συλλογικά, στο ωραίο, ταπεινό «εγώ» και στο λαμπερό «μαζί» της οικογένειας, των φίλων, των συμπολιτών, της Ελλάδας, του Κόσμου…


Αντί επιλόγου θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την παρακάτω εικόνα …ένα δώρο ομορφιάς, απλότητας και συγκίνησης που με συνάντησε στο χώρο υποδοχής και …παιχνιδιών του ξενοδοχείου «Έλαφος».


                                               Άξιον εστίν το ευ ζην και το ευ πράττειν.
 
                                                                            
                                                                                                       Μαρία Μπακαρή
                                                                                                        Απρίλης 2016
                                                                                                                ~~